มื้อกลางวันอิ่มท้องสมองสดใส....เพื่อเด็กชายขอบ

ปัญหาสังคมและวิธีการแก้ไขปัญหา

อาหารกลางวันที่โรงเรียน อาจเป็นหนึ่งมื้อของวัน ที่เป็นโอกาสในการเข้าถึงอาหารปลอดภัยและครบหมู่ เพื่อการเจริญเติบโตให้มีพัฒนาการที่สมวัย

ถึงแม้ว่าประเทศไทยจะขับเคลื่อนการศึกษาเพื่อปวงชน หรือ Education for All มาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะภายใต้มติคณะรัฐมนตรี 5 กรกฎาคม 2548 เรื่องการขยายโอกาสทางการศึกษาให้กับคนทุกคนที่อยู่ในประเทศไทย และกฎกระทรวงว่าด้วยสิทธิขององค์กรชุมชนและองค์กรเอกชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานในศูนย์การเรียน พ.ศ. 2555 ซึ่งกฎกระทรวงฉบับดังกล่าวได้เปิดโอกาสให้บุคคล ครอบครัว องค์กรชุมชน องค์กรเอกชน องค์กรวิชาชีพ สถาบันศาสนา สถานประกอบการ และสถาบันสังคมอื่น มีสิทธิในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน มีสิทธิได้รับสิทธิ ประโยชน์ตามควรแก่กรณี ดังต่อไปนี้ 

(1) การสนับสนุนจากรัฐให้มีความรู้ความสามารถในการอบรมเลี้ยงดูบุคคลซึ่งอยู่ในความดูแลรับผิดชอบ 

(2) เงินอุดหนุนจากรัฐสำหรับการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานตามที่กฎหมายกำหนด 

(3) การลดหย่อนหรือยกเว้นภาษีสำหรับค่าใช้จ่ายการศึกษาตามที่กฎหมายกำหนด 

ซึ่งที่ผ่านมาศูนย์การเรียน ไม่ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐสำหรับการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยแบ่งเป็น 3 ประเด็นดังนี้ 

ประเด็นที่ 1 เด็กนักเรียน ไม่ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐ ตาม พระราชบัญญัติการศึกษา พ.ศ.2542 มาตรา 14 และมาตรา 61 คือ ไม่ได้รับเงินสนับสนุนการศึกษาจากรัฐและไม่ได้ลดหย่อนหรือยกเว้นภาษีสำหรับค่าใช้จ่ายทางการศึกษา  

ประเด็นที่ 2 กฎกระทรวง ว่าด้วยสิทธิขององค์กรชุมชนและองค์กรเอกชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานในศูนย์การเรียน พ.ศ.2555 ข้อ 13 ระบุว่า “ศูนย์การเรียนอาจได้รับสิทธิประโยชน์ด้านเงินอุดหนุนจากรัฐ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หรือองค์กรเอกชนอื่นสำหรับการจัดการศึกษาได้” ทั้งนี้คำว่า “อาจ” ขัดแย้งกับ มาตรา 14 และมาตรา 61 ของพระราชบัญญัติการศึกษา อาจส่งผลต่อการตีความทางกฎหมาย ทำให้ศูนย์การเรียนไม่ได้รับเงินสนับสนุนด้านการศึกษาและสิทธิประโยชน์ทางการศึกษาจากภาครัฐ  

ประเด็นที่ 3 ปัจจุบันภาครัฐไม่ได้มีการแจกแจงงบประมาณการศึกษาทั้งในระบบและนอกระบบอย่างชัดเจน และไม่มีหน่วยงานโดยตรงที่รับผิดชอบการศึกษานอกระบบ ที่ผ่านมาภาคีเครือข่ายการศึกษาทางเลือกได้มีการร่างข้อเสนอให้ภาครัฐตั้งคณะกรรมการเพื่อดูแลและสนับสนุนงบประมาณรายหัวให้กับเด็กในศูนย์การเรียน แต่กระบวนการยังล่าช้า และยังไม่มีการทำงานอย่างเป็นรูปธรรม ทำให้ในปัจจุบันศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยายังไม่ได้รับการสนับสนุนอาหาร นม จากรัฐ และได้รับการสนับจากภาคประชาสังคมเป็นหลัก

กิจกรรมดังกล่าวแก้ไขปัญหาอะไรได้ เกิดประโยชน์ต่อสังคมด้านใด และสามารถต่อยอดโครงการเพื่อให้เกิดความยั่งยืนได้อย่างไร

เด็กนักเรียนจำนวน 168 คน สามารถเข้าถึงอาหาร และนมตามหลักโภชนาการ ทำให้มีพัฒนาการที่สมวัย แก้ปัญหาด้านการเข้าถึงโภชนาการที่ถูกต้องสมวัย และอนาคตเด็กนักเรียนจะได้ขยายผลสู่การผลิตวัตถุดิบเอง ซึ่งปฎิเสธไม่ได้ว่านักเรียนเหล่านี้ ในอนาคตก็จะกลายเป็นพลเมืองที่อยู่ในสังคมของเรา และกลายเป็นอนาคตของประเทศ